Mendjengritur ‹ kuptimi

MENDJENGRITUR mb.

Që i rreh mendja të shkojë gjetkë, që rri si mbi gjemba, që është me mendje të ngritur. S'i rrihej në një vend, ishte mendjengritur.
Përd. ndajf. sipas kuptimit të mbiemrit. Rrinte mendjengritur.

Shih edhe: mendjendritur mendjendryshkur mendjeveri mendjengushtë mendjehumbur mendjelartë mendjeshkretë mendjeshkurtër mendjezi