Miratues ‹ kuptimi

MIRATUES mb.

Që shpreh miratimin dhe pëlqimin për diçka, që e pranon, që e miraton. Qëndrim miratues. Thirrje (pëshpëritje) miratuese. Vështrim (shikim) miratues.

Shih edhe: miratuar miras miratohet miratim miratoj mirësi miradias miradije mirësoj