MUHAXHIR m. bised.
- 1. Ai që largohet nga vendbanimi i tij, kur mbetet pa plëng e pa shtëpi (nga një fatkeqësi, nga përndjekjet etj.) dhe që vete në një vend tjetër për të kërkuar strehim e mbrojtje; refugjat. Turmat (karvanët) e muhaxhirëve. Iku si muhaxhir. U bënë muhaxhirë.
- 2. Përd. mb. sipas kuptimit të emrit. Fshatarët muhaxhirë. Gratë muhaxhire.