PËRBETOHEM vetv.
- Jap fjalën e nderit para dikujt, zakonisht për të kryer diçka, duke bërë be të shumta, bëj be, betohem; përbehem. U betuan e u përbetuan bënë be e rrufe, s'lanë be pa bërë. U përbetohej se do t'ia merrte hakun.
- I lutem shumë dikujt duke bërë be të shumta, përbehem; betohem. I përbetohej për çka kishte më të shtrenjtë (të dashur).
- I kërcënohem dikujt, i kanosem, përbehem. Jap besën, lidhem me besë me të tjerë për të kryer diçka, betohem.