PAAFTËSI f.
- 1. Të qenët i paaftë; mungesë aftësie; pamundësia për të përballuar diçka (një vështirësi, një fatkeqësi etj.). Paaftësi e përkohshme. Paaftësi mendore (fizike). Paaftësi për punë
- 2. Mungesa e prirjes a e aftësisë për të kryer mirë e shpejt punën ose detyrën, pazotësi. E hoqën për paaftësi.