PALAÇO m.
- vjet. Njeri hokatar, që e mbante mbreti ose një feudal në oborrin e vet për t'u zbavitur.
- Kloun. Palaço cirku.
- përb., shar. Njeri që bëhet qesharak në shoqëri me sjelljet e veprimet e tij; njeri pa karakter e i ulët.
- Përd. mb. sipas kuptimit 3 të emrit.
* E bëri palaço dikë: e shau rëndë, nuk i la gjë pa i thënë.