PAQËNDRUESHMËRI f.
- 1. Të qenët i paqëndrueshëm, vetia e diçkaje të paqëndrueshme; mungesë qëndrueshmërie; lëkundje, lëvizje. Paqëndrueshmëria e kohës (e motit). Paqëndrueshmëria e çmimeve (e tregut).
- 2. Të qenët i paqëndrueshëm, vetia e njeriut të paqëndrueshëm; lëkundja e mendimeve, e veprimeve etj. të tij. Paqëndrueshmëria morale. Paqëndrueshmëri mendimesh (pikëpamjesh). Paqëndrueshmëria e karakterit.