Parapritës ‹ kuptimi

PARAPRITËS mb. usht.

Që shërben për t'i dalë përpara e për ta penguar diçka që lëviz. Zjarr parapritës.
Pikë parapritëse pikë e përcaktuar me anë të llogaritjeve, në të cilën predha mund ta godasë një shenjë që lëviz.

Shih edhe: parapritë parapres paraprijës parapritje paraprurës paraprij paraprakisht paraqitës paraparë