PASTËR f.
- Pastër deti zool. yll deti.
PASTËR mb.
- 1. Që nuk ka pluhur, plehra, baltë, lyrë, bojë etj., që nuk është i fëlliqur, që i janë hequr, i janë fshirë a i janë larë pluhuri, balta, lyra etj. kund. i ndyrë; i fëlliqur. Shtëpi (dhomë) e pastër. Oborr i pastër. Rroba të pastra. Shamë e pastër. Lesh i pastër. Me duar të pastra. Me fytyrë (qafë) të pastër. Me dhëmbë të pastër. Enë (lugë) të pastra. Xhama të pastër.
- 2. Që lahet mirë e rregullisht, që mban përherë veshje të lara; që e mban mirë, të larë e të fshirë vendin ku jeton e punon, pastërtor. Njeri i pastër. Grua (amvisë) e pastër.
- 3. Që nuk ka mbeturina, pengesa e gjëra të tjera, të cilat ta zënë, ta ndalojnë, ta prishin etj. Gyp i pastër. Pus i pastër. Kanal i pastër. Rast i pastër. sport. mundësi për të gjuajtur e për të shënuar pa e penguar asgjë (në futboll).
- 4. Që nuk ka puçrra, dregëza ose shenja të ndonjë sëmundjeje, i qëruar. E ka fytyrën të pastër. I ka mushkëritë të pastra.
- 5. Që është pa re, i kthjellët. Qiell i pastër.
- 6. Që nuk të ndot. Punë e pastër.
- 7. Që nuk ka lëndë të huaja, pluhur etj. të tretura a të përziera me të, i kulluar; i përbërë thjesht prej një lënde. Ujë i pastër. Lesh i pastër. Grurë i pastër. Ar i pastër. Mineral i pastër. Dal në ajër të pastër dal jashtë një dhome të mbyllur.
- 8. fig. I ndershëm e i çiltër në jetë, i sjellshëm në punë e i panjollë; që nuk e errëson asgjë e pandershme a e shtrembër. Njeri i pastër. Vajzë e pastër. Me biografi të pastër. E ka ndërgjegjen të pastër.
- 9. fig. Që nuk ka djallëzi e prapamendime dhe nuk udhëhiqet nga interesa të ngushta e të rastit, i dëlirë, i kulluar, i çiltër. Ndjenjë (dashuri) e pastër. Miqësi e pastër. Me zemër (me shpirt) të pastër.
- 10. fig. Që nuk ka ndikime të huaja, shtrembërime ose përzierje ideologjike; që nuk ka elementë me qëndrime politikisht të huaja. T'i mbajmë të pastra radhët tona.
- 11. Që është bërë me kujdes, me cilësi të lartë dhe pa të meta; që është pa ndreqje e gabime. Punë e pastër. Kopje e pastër. Në faqe të pastër.
- 12. Që i përket një lloji të mirë dhe nuk është përzier me lloje të tjera (kryesisht për racat e kafshëve). Racë e pastër.
- 13. Që nuk është e mbushur me fjalë, me shprehje e me ndërtime të huaja dhe është tërësisht në përputhje me normën letrare (për gjuhën). Gjuhë e pastër. Fliste një shqipe të pastër.
- 14. Që tingëllon rrjedhshëm, pa u shoqëruar me zhurma e gërvishtje, i qëruar (për zërin). Tingull i pastër. Ka një zë të pastër.
- 15. sport. Që zhvillohet në përputhje të plotë me rregullat, jo i rëndë, pa të shtyra, pa grindje e goditje. Lojë e pastër. Futboll i pastër.
- 16. si em. PAST/ËR, ~RA (e) f. Fletë e bardhë, në të cilën është shkruar përfundimisht diçka pa gabime e pa ndreqje. E hedh në të pastër.
PASTËR ndajf.
- 1. Në gjendje të pastër, me pastërti. E mban pastër shtëpinë. I mban pastër rrobat. Mbahet pastër e mban veten dhe veshjen gjithnjë të pastër.
- 2. Me cilësi të lartë, pa të meta, pa ndreqje e gabime. Punon pastër. E ka shkruar pastër.
- 3. Në mënyrë që dëgjohet mirë e kuptohet pa vështirësi, qartë. Flet (i shqipton fjalët) pastër.
- 4. Pa fjalë, shprehje e ndërtime të huaja dhe në përputhje me rregullat e me normat letrare, në një gjuhë të pastër. Shkruan (shprehet) pastër.