PERËNDI f.
- Qenia më e lartë e mbinatyrshme, e cila ka krijuar gjithësinë, qëndron mbi të dhe drejton gjithçka; zot, hyjni. Perënditë e paganëve (e grekëve, e romakëve, e ilirëve, e Olimpit). Perëndia e luftës. I luteshin Perëndisë. I preftë Perëndia, ditën! mallk., vjet.
* E kanë (është) perëndi: E nderojnë dhe e dëgjojnë dikë si besimtari Perëndinë; e mbajnë diçka si të shenjtë, e duan dhe e çmojnë pa masë; e adhurojnë.