Plëngprishës ‹ kuptimi

PLËNGPRISHËS mb.

Që e prish vend e pa vend pasurinë a gjënë, prishës i madh; shkapërdar. Djalë plëngprishës. Ishte plëngprishës.
Përd. em. sipas kuptimit të mbiemrit.

Shih edhe: plëngprishje plëng plëngçor plëndës plötzlich