POLITEIZËM m. libr.
Besim që lindi pas totemizmit, fetishizmit e animizmit në kohën e shthurjes së komunës primitive, kur njerëzit, nga që nuk dinin të shpjegonin drejt sendet e dukuritë e natyrës, i quanin forca të mbinatyrshme, duke i përfytyruar e adhuruar si perëndi me emra më vete e me një hierarki të caktuar; besimi në qenien e shumë perëndive; kund. monoteizëm.