POLITEKNIK mb.
1. Që përgatit nxënës e studentë me njohuri teorike e praktike për degë të ndryshme të shkencës, të teknikës e të prodhimit. Institut politeknik.
2. Që synon t'u japë të rinjve njohuri të shumanshme për teknikën. Arsim politeknik.
3. Që është pajisur me kulturë të përgjithshme dhe me njohuri të shumanshme teknike; që zotëron shumë mjeshtëri. Njeri (punëtor) politeknik.
4. Që përfshin termat kryesorë të disa fushave të shkencave teknike e të prodhimit. Fjalor politeknik.