PREKATAR mb.
- Që di të sillet me të tjerët, që di si t'ia thotë dikujt një gjë, që di se ku e prek dikë, që ka takt. Plak (burrë) prekatar. Grua prekatare.
- Që di t'i bjerë mirë një vegle muzikore, që të prek e të mallëngjen kur i bie një vegle muzikore.
- Përd. em. sipas kuptimeve të mbiemrit. Ishte prekatar i madh.