PREKË I f. bot.
Vrugu i bimëve. I ra preka grurit (misrit, duhanit, rrushit).
PREKË II f. kryes.
1. Pika të murrme a të kuqërreme që u dalin disa njerëzve zakonisht në fytyrë. Fytyrë me preka. Ka preka.
2. Gropëza a shenja që lë lija në fytyrë; quka. Preka lie.
3. fig. vjet. Njollë, damkë. Prekë e ligë.