PUNËBUKUR mb. poet.
1. Që është punëtor e bën punë të mirë, që nxjerr punë të pastër, që punon bukur e me merak. Vashë (nuse) punëbukur. Mjeshtër punëbukur.
2. Përd. em. sipas kuptimit të mbiemrit.
PUNËBUKUR mb. poet.
1. Që është punëtor e bën punë të mirë, që nxjerr punë të pastër, që punon bukur e me merak. Vashë (nuse) punëbukur. Mjeshtër punëbukur.
2. Përd. em. sipas kuptimit të mbiemrit.