PËRCAKTOR m.
- 1. mat. Shprehje matematike që ndihmon për të nxjerrë më thjesht dhe më shkurt disa rregulla për zgjidhjen e barazimeve të shkallës së parë. Përcaktor kryesor (plotësues).
- 2. gjuh. Gjymtyrë e dytë e fjalisë, që lidhet drejtpërdrejt me një gjymtyrë emërore, të cilën e përcakton, duke treguar një karakteristikë të saj (p.sh. djalë i guximshëm, tokat e kooperativës, arë për grurë, vendi ynë, koha për të punuar, dhoma lart). Përcaktor me (pa) përshtatje.
PËRCAKTOR mb. gjuh.
- 1. Që ka të bëjë me përcaktorin; që shërben si përcaktor; që përcakton. Marrëdhënie përcaktore.
- 2. Që lidhet me përemra a me ndajfolje lidhore dhe tregon në përgjithësi një karakteristikë të një gjymtyre emërore. Fjali përcaktore (p.sh.: Lavdëruan çetën që ishte dalluar në ndeshjet me armikun).