QINGËL I f. bot.
shih SHPEND/ËR,~RA 1.
QINGËL II f.
Rrip i gjerë leshi a lëkure, që u kalohet nën bark kafshëve të ngarkesës për të lidhur të dy anët e samarit a të shalës; nënbarkës, nënbarkje. I vuri qinglën samarit. Çliroi (shtrëngoi) qinglën. U këput qingla.