RRËNJËDALË mb. bised.
- Që ka mbetur pa fëmijë, që nuk lë pasardhës; si mallk. që mos pastë fëmijë, që iu shoftë pragu e fisi, që i daltë rrënja! Burrë rrënjëdalë. E la rrënjëdalë. E mori më qafë një aga rrënjëdalë.
- I vuajtur; i mjerë, i shkretë. Njeri rrënjëdalë.
- Përd. em. sipas kuptimeve të mbiemrit. Ç'e gjeti, rrënjëdalin. I shoi pragun, rrënjëdali.