SHËTITËS mb.
- 1. Që e bën punën e vet duke kaluar nga një vend në një tjetër. Teatër (cirk) shëtitës. Trupë shëtitëse. Shitës shëtitës. Tregtar shëtitës. vjet. Brigadë artizanati shëtitëse. Bibliotekë (ekspozitë) shëtitëse. Ambasador shëtitës. dipl.
- 2. si em. ~,I m. ~, ~IT. Ai që shëtit, ai që ka dalë për shëtitje. Shëtitësit ishin shpërndarë.