SHEBEK m.
- vjet. Djalë jetim ose shumë i varfër, që hynte si shërbëtor për bukën e gojës në shtëpitë a në dyqanet e të pasurve; shërbëtor që i shkonte pas një zyrtari të lartë ose një të pasuri. Hyri shebek. U rrit si shebek.
- Njeri që ka mbetur i shkurtër e i pazhvilluar në trup. Mbeti shebek. I shkurtër si shebek.
- Djalë i vogël që nuk rri rehat e që është shumë i lëvizshëm; djalë i shkathët e çapkën. S'rri urtë shebeku. Ku ishe, more shebek?