SHIBËL f.
- Ashkël e vogël druri. Shiblat e drurit. U mbush oborri me shibla.
- Grimcë, thërrmijë, lëmishte, teshë. I ra një shibël në sy.
- Nishan a shenjë që ka dikush në lëkurë ose në trup; njollë. E ka fytyrën me shibla. Iu bë trupi tërë shibla.
- fig. Njollë morale, cen, e metë. Burrë pa shibla.
* S'ia heq shiblën nga syri dikujt: nuk i jep as ndihmën më të vogël, kur ka nevojë.