SHITË f.
- 1. mit. Ndëshkimi që i bënin zanat atij që u prishte padashur vallen ose tryezën, të shuplakurit, të shituarit (sipas besëtytnive). Të rëntë (të shitoftë) shita! mallk.
- 2. veter. Shkepëz. Bar shite. bot. Lloj bari që përdoret për mjekimin e shkepëzës.
- 3. krahin. Shpullë, shuplakë.