SHTAGË f.
- 1. Shkop; shtizë. Shtaga e bariut (e plakut). Shtaga e cingla. Shtaga e flamurit shtiza e flamurit. Çoi shtagën t'i binte. E kapi me një shtagë.
- 2. Shufër e gjatë, me të cilën shkundin ullinjtë, arrat a pemë të tjera. Shtaga e ullinjve (e arrave).
- 3. Shkop i gjatë, të cilin lundërtari e mbështet në fundin e ujit për të shtyrë lundrën në cekëtina.
- 4. krahin. Petës.
- Shtagë arrash njeri i gjatë e shumë i dobët.