SHULLË m.
- Vend që e zë dielli mirë e që nuk e rreh era. Rri (shtrihem, ngrohem) në shullë. Kanë zënë një shullë të mirë. I shpuri dhitë nga shullëri.
Shprehje:
- Nepërkë (shlligë) shullëri
a) nepërkë që rri nëpër shullëre dhe e ka helmin shumë të fortë;
b) vajzë a nuse shumë e zgjuar dhe e shkathët, por që e ka gjuhën brisk e të thumbon me fjalë.
- Ngrohej në shullë
Rrinte pa punë, ngrohej në diell.