TËRËSI f.
- 1. Grup sendesh a dukurish të një lloji, që lidhen ngushtë ndërmjet tyre dhe merren së bashku si një e tërë e pandarë ose si një njësi e vetme. Tërësia e sendeve (e dukurive). Tërësia e ngjarjeve. Tërësia e arritjeve. Tërësia e problemeve. I parë (i kundruar) në tërësinë e vet.
- 2. Të qenët një e tërë e vetme, të qenët një e tërë e pandarë dhe e paprekshme; vetia e asaj që përbën një të tërë të vetme. Tërësia tokësore. Tërësia e kulturës. Ruajtja e tërësisë.
- Në tërësi në përgjithësi, në vija të trasha.