TAMBUR m.
- 1. Daulle e vogël në trajtën e një kutie të rrumbullakët, sipër e poshtë me lëkurë të hollë e të tendosur mirë, së cilës i bien me shkopinj; daulle. Në ritmin e tambureve. U binin tambureve.
- 2. spec. Vegël a pjesë makinash të ndryshme, në trajtë të një cilindri dhe brenda zakonisht e zbrazët, që kryen një punë të caktuar. Tamburi i madh (i vogël). Tamburi i çikrikut. Tambur automjetesh. Tambur me tel (me kabllo). Mbështillet në tambur.
- 3. arkit. Pjesa e sipërme e një ndërtese, me trajtë cilindrike ose shumëkëndëshe, mbi të cilin ngrihet a mbështetet kubeja. Tamburi i kishës.
- ↑ Tamburi