TEPOSHTË f.
- E tatëpjetë. Teposhtë e keqe. Teposhta e fshatit (e rrugës). Teposhta e moshës. Zbriti teposhtën.
- Mori teposhtën (tatëpjetën, tingtingën) shih tek TATËPJET/Ë,~A.
TEPOSHTË
I. ndajf.
- 1. Tatëpjetë. Shkoi (zbriti, mori) teposhtë. Varej (lëshohej) teposhtë. Ia dha vrapit teposhtë.
- 2. Poshtë. Me grykë (me kokë) teposhtë. E ka vënë teposhtë.
II. parafj. Tatëpjetë. Ranë teposhtë grykës. Zbritën teposhtë shpatit.