THIRRUR mb.
- Që është lajmëruar nëpërmjet një tjetri të shkuar a për t'u paraqitur diku, që është thirrur një punë, një mbledhje, për një bisedë etj.
- përd. em. sipas kuptimit të mbiemrit. Të thirrur për stërvitje. Të thirrurit në mbledhje.
- si em.~A (e) f. zakon. sh.~A, ~AT (të). Thirrmë, britmë, thirrje. Me britma e të thirrura. U dëgjuan ca të thirrura.