UDHËTOJ jokal.
- 1. Shkoi në një vend tjetër, zakonisht të largët; bëj një rrugë më këmbë ose me një mjet (për njerëzit). Udhëtonin më këmbë. Udhëton me kalë (me karrocë, me makinë, me tren, me anije). Udhëtoi me det. Udhëtuam mirë. Udhëtonte vetëm (me shokë). Më pëlqen të udhëtoj.
- 2. vet. veta III. Bënë një rrugë të caktuar, lëviz nga një vend në një vend tjetër të largët për të çuar atje njerëz a mallra (për mjetet). Autobusi udhëton çdo ditë ( tri herë në ditë). Udhëton rregullisht. Anija udhëton ditën (natën). Udhëton me drita të ndezura (të shuara). Në dimër makinat udhëtojnë me zinxhirë. Udhëton me ngarkesë të rëndë (pa ngarkesë). Udhëton pa ndalesa.