URDHËRATËS m. vjet.
- Ai që mbahej për punë e shërbime të vogla shtëpiake etj.; secili nga pjesëtarët e familjes që ishte në moshë më të re se të tjerët dhe që kryente punë të vogla në shtëpi sipas urdhrave e porosive të më të moshuarve. Fëmijët ishin urdhëratës.
- Ai që është nën urdhrat e të tjerëve, ai që zbaton urdhrat e të tjerëve dhe vetë s'ka gjë në dorë. Ç'thoshte gjykatësi, bënte urdhëratësi.