Vegsh m.sh. - Enë prej balte të pjekur; zakonisht me një vesh, që përdoret për të zier gjellë; poçe balte, vorbë; gjella sa nxë kjo enë. Bënte vegsha. U thye vegshi. Mbushi vegshin. Vuri vegshin në zjarr. Hëngrën një vegsh fasule.
- Humbi si fasulja në vegsh shih te fasule,~ja. Është lugë për vegsh shih te lugë,~a. Shkoi për (për të bërë) vegsha (vorba) iron. shih te vorbë,~a. Ka gjetur rrasa vegshin (vorbën) keq. shih te rrasë,~a. Bën vegshin e s'i vë vjegën (vegjën) e lë punën pa mbaruar për një gjë të vogël. E di luga se ç’ka vegshi (vorba, poçja) fj.u. shih te lugë,~a. Gënjeshtra e bën vegshin, por nuk ia vë kapakun fj.u. puna e keqe a veprimi i keq merret vesh, gënjeshtra nuk fshihet dot.