VETVETISHËM mb.
- 1. Që bëhet a që ndodh vetë, në mënyrë të pavarur, pa ndërhyrjen e dikujt e pa ndonjë shtysë nga jashtë, që bëhet vetiu a vetvetiu. Frymëzim i vetvetishëm. Prirje (dëshirë) e vetvetishme. Zhvillim i vetvetishëm i fëmijës. Në mënyrë të vetvetishme.
- 2. Që bëhet nga natyra, që nuk bëhet nga njeriu, i natyrshëm. Zgjedhje e vetvetishme.