VETËDASHJE f.
- 1. Dëshira a vullneti që ka vetë dikush për të kryer diçka pa u nxitur a pa u detyruar nga të tjerët. E bëri me vetëdashje. U nis me vetëdashje.
- 2. vjet. Të dashurit e vetvetes, kujdesi i tepruar vetëm për vetveten, egoizëm.
VETËDASHJE f.