VETËMJAFTUESHËM mb. libr.
- Që i ka të gjitha mundësitë për të plotësuar nevojat e veta, që nuk ka nevojë për tjetër gjë; që ka vlerë në vetvete, që ka kuptim në vetvete, që ka përmbajtje të mëvetësishme a të pavarur; i mjaftueshëm në vetvete. Tërësi (madhësi) e vetëmjaftueshme. Njësi (morfemë) e vetëmjaftueshme. gjuh.