VETËTITËS mb. libr.
- 1. Që ndriçon me një dritë të fortë, vezullues. Shkëlqim vetëtitës.
- 2. Që shkëlqen nga bardhësia a nga pastërtia.
- 3. Që shpreh qartë një ndjenjë të fuqishme, që ndrit e shkëlqen fort nga një ndjenjë e fuqishme. Vështrim vetëtitës. Me sy vetëtitës.