ZBRUJTUR mb.
- 1. Që është bërë i butë si brumë, duke u përzier me ujë a me një lëng tjetër e duke u ngjeshur ose duke qëndruar në kushte të caktuara; që është zbutur, i zbutur; i ndulkët. Tokë (kore) e zbrujtur. Farë e zbrujtur. Dardhë e zbrujtur. Me duar të zbrujtura.
- 2. fig. I vrarë nga diçka; i butë, i dobët. Me fytyrë të zbrujtur. Me zë të zbrujtur.