ZEMËRMIRË mb.
- 1. Që nuk i do të keqen tjetrit, që e ka zemrën të mirë, që i vjen keq për të tjerët, që mundohet t'i bëjë mirë tjetrit, shpirtmirë; kund. zemërkeq, zemërlig. Djalë zemërmirë. Është shumë zemërmirë.
- 2. Përd. em. sipas kuptimit të mbiemrit.