Çak onomat. - Përdoret si imitim për të shënuar tingullin e dobët, që del kur goditet diçka e fortë. Bën çak. Troket çak e çuk.
- Pa çak, pa bam (pa bërë as çak, as bam) pa shkrehur asnjë pushkë, pa luftë; pa ndonjë mundim, pa përpjekje. Bëri çak (arma) nuk shkrepi, nuk ndezi. Nuk bëri çak nuk e shkrehu asnjëherë, nuk luftoi.