Çallatë f.sh. -
- E thelluar që mbetet në dru, në gur a në diçka tjetër kur hiqet një pjesë duke e prerë a duke e goditur; plasë. Çallatë e madhe (e thellë). Çallatë në dru (në shkëmb). Dërrasë me çallata. I bëj (i gdhend) një çallatë. I mbeti një çallatë.
- E thelluar në tehun e një vegle kur thyhet një cope e vogël. Çallatat e sëpatës (e thikës). Thikë me çallata. E bej me çallata. Ka çallata.
- përd. ndajf. Thellë dhe duke i hequr një copë. E preu çallatë. Ia hoqi gishtin çallatë.