ÇEÇO m.
- Emër me të cilin të vegjlit thërresin babanë ose vëllanë e madh. E la jetim çeçoja. E thirri çeçoja.
- keq. Njeri pak i lënë nga mendtë. Flet si çeço. Është bërë çeço fare.
Si çeçoja patjetër, do apo nuk do, dashur padashur, medoemos. U bë çeço (tapë, thumb, livadh, xurxull, fushë, karroqe, bërryl...) shih te bëhem. E bëri çeço (lule, nuse, usta) shih te bëj.