- Ai që është i sëmurë nga mendja, ai që vuan nga çrregullime të rënda psikike; i marrë, i shkalluar. Spitali i të çmendurve. bised. Mjekimi i të çmendurve. Bën (ecën, flet) si i çmendur. Të dehurit i liron rrugë edhe i çmenduri. fj.u.
- Ai që vepron pa mend në kokë, ai që sillet ose flet pa arsye të shëndoshë; ai që bën si i tërbuar.
- Që është i sëmurë nga mendja, që vuan nga çrregullime të rënda psikike, që ka luajtur nga mendtë, i marre, i shkalluar. Njeri i çmendur. Është gjysmë i çmendur.
- fig. Që vepron pa mend në kokë, qe sillet ose flet pa arsye të shëndoshë; kokëkrisur; që bën si i tërbuar. Sa i çmendur paska qenë!
- Që është në kundërshtim të plotë me gjykimin e shëndoshë; që është jashtë mase i pamenduar, i papeshuar ose i papërmbajtur, i marrë. Plane të çmendura. Vendim i çmendur. Veprime të çmendura. Përpjekje e çmendur. Kërkesë e çmendur.