- Grep i trashë hekuri me majë të kthyer, që përdoret për të varur diçka në të; grremç hekuri, ganxhë. Çengeli i mishit. Çengeli i vargoit. Çengelat e kandarit. Var në çengel. Heq nga çengeli. I kthyer si çengel.
- Rreth hekuri me disa grremça të varur, që përdoret për të nxjerrë sende të zhytura në ujë. Çengeli i pusit. Zinxhiri i çengelit. Hedh çengelin. E kap (e nxjerr) me çengel.
- Vargoi i zjarrit, kamastër. Çengeli i zjarrit. Var në çengel. I zi si çengel.
- Reze me majë të kthyer për të mbyllur derën, dritaren ose një kapak. Çengeli i derës. Çengeli i kapakut. I vë çengelin. Mbyll me çengel.
- Hekuri i barkës ose i anijes, spirancë. Çengeli i barkës. Hedh çengelin. Ngre çengelin.
- vjet. Mjet me grremça hekuri, që përdorej për tortura. E varën në çengela. Të pafsha në çengelat mallk.
- fig. bised. Njeri shumë koprrac, dorështrënguar.
- përd. mb. fig. Shumë i fortë, që nuk lodhet kurrë (për njerëzit). Burrë çengel.
- U bë çengel u dobësua shumë, u tha e u tret. Hodhi çengelin (grepin) shih te hedh. Ka hedhur çengelat dikush a diçka keq. shih te hedh. Ia nxjerr me çengel dikujt e bëj të flasë me shumë përpjekje, mundohem shumë që ta bëj të thotë diçka. Çdo mish (berr) varet nga çengelin e vet (nga këmbët e veta) fj. u. shih te mish,~i.