Be f.sh. -
- Pohim a mohim i vërtetësisë së diçkaje para një tjetri, duke përmendur një njeri a një gjë që e quajmë të shenjtë ose të shtrenjtë; fjalët ose shprehja për këtë pohim a mohim. Be e madhe (e fortë, e rëndë). Be e rreme. Be për nderin. Be me djalin. Bëj (zë) be betohem. Them një be. E bëj me be pohoj duke bërë be. E vë (e shtie) në be e detyroj të betohet.
- bised. Betim. I jap benë. E mbajti (e prishi, e shkeli, e theu) benë. E lidhi me be. E hëngri me be. Bëri be mbi flamur.
- etnogr. Dëshmi e një grupi njerëzish, që betoheshin për fajësinë e dikujt, i cili akuzohej për një krim a për një faj. Be për derë një betar për çdo familje. Be pastruese be për ta nxjerrë të larë dikë. I zoti i besë ai që akuzohej. Pleqtë e besë ata që dëshmonin. Guri i besë gur, mbi të cilin betoheshin. Bëri be në rrenë. E qiti në be e vuri në be. E lau me be e nxori veten të larë duke bërë be. E përjashtuan nga beja.
- Asnjë për be asnjë fare, as edhe një. Bëj be se... (që)... jam krejt i sigurt, nuk kam asnjë dyshim. Bëj be për dikë kam nderim të madh për dikë, e nderoj shumë. Ia ka bërë benë shih te bëj. Bën be e rrufe