afrohem vetv.
- Shkoj afër dikujt a diçkaje, vete me pranë; kund. largohem. I afrohem shtëpisë. I afrohem fshatit (qytetit). Anija iu afrua bregut. Afrohem te zjarri. Afrohu! usht., sport. komandë për të zvogëluar largësinë midis rreshtave, për t'i bërë rreshtat më të shtrënguar.
- vet. veta III. Bëhet me i afërt, vjen me afër në kohë, mbetet pak kohë derisa të vijë a të përfundojë diçka; kund. largohet. Afrohet dimri (pranvera). Afrohet mëngjesi(mbrëmja...). Afrohet Një Maji (Viti i Ri). U afruan pushimet (provimet). Po afrohet dasma(dita e nisjes). Iu afrua pleqëria (fundi).
- fig. Arrij afër një caku; ndodhem para përfundimit të diçkaje; është në të mbaruar e sipër. I afrohem fundit (zgjidhjes).
- fig. Bëhem i afërt e i dashur me dikë, miqësohem, lidhem ngushtë me dikë; i rri pranë dikujt, përpiqem ta bëj për vete dike për një qëllim; kund. largohem. Afrohet me masat. Afrohem me njerëzit (me shokët).
- Jam i ngjashëm, përngjaj; bëhem pak a ppshumë]] i njëjtë, pothuaj barazohem me dikë a me diçka tjetër; kund. largohem. Afrohem në mendime. Afrohen nga pikëpamjet (nga shijet). Afrohen nga ngjyra.
- Pës. e afroj 1.
- Nuk i afrohet (nuk i vjen) as te gishti (te thoi) i këmbës shih te gishti.