AFTËSI f.
- Mundësia për të bërë diçka, të qenët i aftë; shkalla e përgatitjes dhe gatishmëria për të kryer një veprimtari, mundësia për të përballuar diçka. Aftësi të mëdha (të kufizuara, të pakta). Aftësi mbrojtëse (luftarake). Aftësi mendore (fizike). Aftësia blerëse. Aftësia për punë. Fitoj aftësi. Vë (shkrij) të gjitha aftësitë. Ka aftësi tretëse (thithëse). Humbas aftësinë.
- Prirje dhe mjeshtëri që ka dikush për të kryer mirë e shpejt diçka në fushën ku punon a mëson, zotësi. Aftësi të veçanta. Aftësi krijuese (drejtuese, pedagogjike). Aftësi për muzikë (për matematikë). Ka aftësi.
- Mundësia që ka diçka për të nxënë, për të përpunuar ose për të prodhuar; kufiri më i lartë i kësaj mundësie. Aftësi prodhuese. Aftësi ujitëse (lundruese). Aftësia e kanalit. Zgjeron aftësitë.