Arrakat
I mb. -
- Që nuk rri në tufë së bashku me bagëtitë e tjera, që shkëputet veçan nga tufa në kullotë. Dele (dhi) arrakate. Delen arrakate e ha ujku. fj. u.
- Që nuk mblidhet në shtëpi a në punë, që bredh poshtë e përpjetë, i pashtruar në familje, në punë a në shkollë. Djalë (nxënës) arrakat. Është bërë arrakat.
- Përd. em. Sipas kuptimeve të mbiemrit.
II kal. - Shpërndaj sa andej këtej pa rregull. E arrakati bagëtinë. I arrakati gjërat gjithandej.