Baballëk
- m.sh.ndërt. - Dru i shkurtër e i trashë, që vihet nga kulmi i çatisë pingul mbi trarët e tavanit dhe mban kulmarin. U thye baballëku.
- mb.bised. -
- I patëkeq, i shtruar, shpirtmirë; i padjallëzuar, babaxhan. Njeri baballëk.
- Përd. em. sipas kuptimit të mbiemrit.