- Mbulesa e sipërme e një ndërtese a e një shtëpie, zakonisht e pjerrët dhe e përbërë prej një skeleti druri ose metali, mbi të cilin vendosen tjegulla ose një shtesë tjetër. Çati e pjerrët. Çati dyujëse. Çati me tjegulla (me rrasa). Çati llamarine. Çati prej kashte. Çati prej xhami. Çatitë e shtëpive. Kulmi i çatisë. Strehët e çatisë. Trarët (qeprat) e çatisë. I vë çati. Hedh (mbuloj) çatinë. Ndërroj (heq) çatinë. Rregulloj çatinë. Ra (u shemb, u prish) çatia. Pikon çatia. Kaloi çati me çati. Bujqësia është fabrikë pa çati.
-
Strehë; vendi ku banojmë. Nën të njëjtën çati. Nën çati të huaj. Mbetën pa çati (mbi kokë) mbetën jashtë, nuk kanë ku të banojnë.
- Më ra çatia (shtëpia, tavani, qielli) mbi (në) kokë shih te bie I. Themeli çati le të bëhet! shih te THEMEL,~I. Në çati ngjiten me shkallë fj.u. shih te shkallë,~a. Ia kishte marrë era çatinë shih te erë,~a I. I zoti e di ku i pikon çatia (shtëpia) fj.u. shih te zoti (i).