BABAXHAN mb. bised.
- Shpirtmirë, i patëkeq, i çiltër e i dashur; i shtruar dhe i thjeshtë. Grua (plakë) babaxhane.
- I shëndoshë e i fuqishëm; i aftë e guximtar, që çan vetë në jetë e që u del zot edhe të tjerëve. Malësor babaxhan.
- Përd. em. sipas kuptimeve të mbiemrit (për njerëzit). Fytyrë babaxhani. Sjellje babaxhani. Qeshte si babaxhane.